¨Ατενίζοντας το 1821 το διαρκέστερο νεοελληνικό έπος¨

Αντιναυάρχου – Επιτίμου Α΄ Υπαρχηγού Λ.Σ.  Πελοπίδα Αγγελοπούλου    

Προέδρου Λέσχης Αξιωματικών Λ.Σ.

Ένα από αυτά που θα κερδίσουμε χάρις στην επέτειο των 200 χρόνων

από την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως – 1821-,

 είναι η έκδοση πρωτότυπων μελετών γύρω από το ανωτέρω θέμα

και θα καλύπτει από το δημοτικό τραγούδι έως και τα ιστορικά γεγονότα.

        Στα πριν από το 1821 χρόνια ο Ελληνισμός είχε ¨φωτισμένους¨ ηγεμόνες και αντίστοιχες αυλές στις παραδουνάβιες χώρες, ενώ διέθετε αριστοκρατική ελίτ, είτε με την μορφή των αρχόντων της Οθωμανικής Διοίκησης, των Φαναριωτών, είτε με την μορφή αρχιερέων της Εκκλησίας, είτε με τη μορφή τοπικών προυχόντων, είτε με τη μορφή ¨ανθρώπων του πολέμου¨ αρματολών. Στον χώρο της οικονομίας ελληνικοί εμπορικοί οίκοι, μικροί ή μεγάλοι, παρακολουθούσαν από κοντά τις οικουμενικές εξελίξεις σε αυτόν τον αντιφατικό 18^ο αιώνα.

        Είναι δύσκολο να βρει κανείς παράδειγμα επανάστασης που μένει τόσο μετέωρη από την πρώτη στιγμή. Η Ελληνική Επανάσταση το 1821 είναι μετέωρη για τρείς διαφορετικούς λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι τα προηγούμενα (50) πενήντα χρόνια πριν το 1821, οι ορθόδοξοι των Βαλκανίων εμπεδώνουν ότι η μοίρα τους συνδέεται με εκείνη της ΡΩΣΙΑΣ, που δυστυχώς μετά την απογοήτευση των Ορλωφικών, η Ρωσία εξαφανίζεται από την εικόνα, και την 14 Μαρτίου 1821 ο Τσάρος Αλέξανδρος με εντολή του στέλνει με τον Καποδίστρια στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, επιστολή με την οποία αποκηρύσσει την επανάσταση, παραμένοντας ουδέτερη.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο μένει μετέωρη η Επανάσταση είναι η πλήρης αποκοπή της από το Πατριαρχείο. Για (400) τετρακόσια χρόνια αυτός είναι ο πολιτικός φορέας που ελέγχει τους Ρωμαίους-ραγιάδες, που έχουν γίνει επαναστάτες. Το πατριαρχείο, ο διαμεσολαβητής των Ορθοδόξων με τον Σουλτάνο, παύει να λειτουργεί, από την εκτέλεση του Γρηγορίου Ε΄ και αποτελεί το μεγάλο πολιτικό σφάλμα του σουλτάνου Μαχμούτ. Η πνευματική και πολιτική κεφαλή των Ρωμιών εξαφανίζεται από το προσκήνιο.

Ο τρίτος παράγοντας αβεβαιότητας είναι η απουσία της κοσμικής ηγεσίας που διεκδίκησε το Γένος. Ξεκινάει η Επανάσταση με τα γνωστά σε όλους μας γεγονότα, καθώς ο Αρχηγός της Αλέξανδρος Υψηλάντης, συλλαμβάνεται, φυλακίζεται και μαρτυρικώς θανατώνεται το καλοκαίρι του 1821.

        Είχε το ίδιο τέλος όπως και ο προεπαναστάτης Ρήγας Φεραίος. Είναι μία Επανάσταση χωρίς εξωτερική στήριξη για ένα έθνος που δεν υπάρχει ακόμα ως μια συγκροτημένη συλλογική οντότητα, ακέφαλο ύστερα από (400) τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Χωρίς ηγεσία, χωρίς πολεμοφόδια, χωρίς εκπαιδευμένο στρατό. Είχε λοιπόν, απόλυτο δίκιο ο Κολοκοτρώνης όταν έλεγε στον Τερτσέτη ¨ο κόσμος μας έλεγε τρελούς¨. Γιατί ήτο μία τρέλα η Επανάσταση 1821, όταν ανατρέπονται τα πάντα, και δεν υπάρχουν οι στοιχειώδεις προϋποθέσεις επιτυχίας.

        Η επανάσταση του 1821, η Εθνική Παλιγγενεσία είχε συνδεθεί στενά με την Εκκλησία και την Ορθοδοξία. Ορθοδοξία και Ελλάδα ή αλλιώς χριστιανισμός και Ελληνισμός είχαν σχεδόν ταυτισθεί. Ο αγώνας των Ελλήνων για την ελευθερία τους ήταν αγώνας ¨υπέρ πίστεως και πατρίδος¨. Οι περισσότεροι από τους πνευματικούς ποιμένες του ορθόδοξου ελληνικού λαού, βρέθηκαν να αγωνίζονται, μαζί με λαϊκούς στον αγώνα της Ανεξαρτησίας του γένους. Και πολλοί απ΄ αυτούς  ήταν πρωταγωνιστές στις κρίσιμες πολεμικές και πολιτικές στιγμές του Αγώνα. Σε τελευταία όμως ανάλυση, οι στρατιές των Νεομαρτύρων αποδεικνύουν την συμμετοχή του ράσου στην αντίστασή τους, όπως και την ενότητα του Γένους εναντίον του τυράννου.

        Εν κατακλείδι οι Έλληνες πετυχαίνουν κάτι εξαιρετικά δύσκολο για δύο κυρίως λόγους. Γιατί επιδεικνύουν μία εκπληκτική αντοχή στο στρατιωτικό επίπεδο – οι αγρότες και οι ναύτες που πολεμούν ασταμάτητα για πάνω από έξι (6) χρόνια – αλλά έχουν και μία πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που αξιοποιεί αυτήν την αντοχή και η οποία επενδύει στην προσδοκία ότι το σύστημα της Βιέννης ήταν τελικώς εύθραυστο.

        Για αυτό, στις δύσκολες για την Ελλάδα μέρες που ζούμε είναι επιτακτική η ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε το ¨ποίοι είμεθα¨ ποίων μαρτύρων και ηρώων είμεθα απόγονοι. Έτσι δεν πρέπει με την συμπεριφορά μας να ακυρώνουμε, να χλευάζουμε, να μειώνουμε και να απεμπολούμε τα ιερά και όσια.

        Είναι ανάγκη να γονιμοποιήσουμε τις μνήμες του ηρωισμού των προγόνων μας με αποφασιστικότητα, με ήθος πατριωτισμού και πνεύμα αγάπης προς τη μάνα σώτειρα Εκκλησία. Προβάλει επιτακτική η ανάγκη για σοβαρή και υπεύθυνη δημιουργικότητα, για την διατήρηση: της ιστορίας, της γλώσσας και της θρησκείας μας.

ΖΗΤΩ Η 25^η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ