Γονική επιστολή προς τα παιδιά

Ιούνιος 2022

Γράφει ο πλοίαρχος Π.Ν. ε.α.

        Βετεράνος Πολέμου

    Μακρής Κωνσταντίνος

              Πρόεδρος        

Ιδρυτής και πρόεδρος της Ανθρωπιστικής μη κερδοσκοπικής «Ένωσης καρδιοπαθών αξιωματικών Π.Ν. – Λ.Σ. και φίλων» {φίλοι = ορφανικές οικογένειες αειμνήστων συναδέλφων}

Γονική επιστολή προς τα παιδιά

Αγαπημένα μας παιδιά

Την ημέρα που θα προσέξετε ότι γεράσαμε εμείς οι γονείς σας, ο πατέρας σας και η μητέρα σας και αυτό φοβόμαστε ότι δεν αργεί να γίνει, κάντε υπομονή και προσπαθήστε να μας καταλάβετε

Μπορεί τα χρόνια μας να πέρασαν, μπορεί οι ρυτίδες να χάραξαν τα πρόσωπά μας όμως η καρδιά μας δεν έχασε την τρυφερότητά της, αλλά ούτε τα μάτια μας την καλοσύνη τους.

Από την πρώτη στιγμή ήμασταν δίπλα στην ανάσα σας και με ανείπωτη λαχτάρα περιμέναμε τον ερχομό σας !! Και όταν το θαύμα έγινε από την ευτυχία μας άνοιξαν οι ουρανοί και η χαρά μας ηταν απερίγραπτη.

Στα χρόνια που πέρασαν ήμασταν συνεχώς κοντά σας με όλη την αγάπη και την τρυφερότητα που μπορούσαμε να σας δώσουμε. Όμως, ο χρόνος είναι αδυσώπητος και οι αλλαγές επάνω μας είναι ορατές. Για αυτό αν κάποια φορά λερωθούμε την ώρα του φαγητού ή εάν δυσκολευόμαστε να ντυθούμε, δείξτε κατανόηση. Θυμηθείτε με πόση υπομονή αφιερώναμε και εμείς ώρες ατελείωτες να σα βοηθάμε για πολλά πράγματα μέχρι που μεγαλώσατε. Όταν μιλάμε και επαναλαμβάνουμε τα ίδια πράγματα δυο και τρεις φορές μη μας παρεξηγείτε, ακούστε μας. Αναλογισθείτε όταν ήσασταν μικρά παιδιά, ότι έπρεπε να σας λέμε πολλές φορές την ίδια ιστορία μέχρι που να κοιμηθείτε.

Θυμηθείτε τις χιλιάδες δικαιολογίες που βρίσκατε προκειμένου να μας πείσετε να μη σας λούσουμε. Τώρα, αν διαπιστώνετε την άγνοιά μας π.χ. πάνω στη νέα τεχνολογία (όπως ηλεκτρονικούς υπολογιστές), δώστε μας τον απαραίτητο χρόνο μήπως προσαρμοστούμε και μη μας κοιτάτε με ένα υπεροπτικό χαμόγελο. Όταν συζητάμε και ξεχνάμε κάτι, δώστε μας χρόνο να το θυμηθούμε και εάν δεν μπορούμε μην εκνευρίζεστε. Το πιο σημαντικό δεν είναι η ίδια η συζήτηση, αλλά η χαρά να είμαστε όλοι μαζί και να συζητάμε.

Σας διδάξαμε τόσα πράγματα, να τρώτε το φαγητό σας σωστά, να ντύνεστε σωστά, να αντιμετωπίζετε τη ζωή με θάρρος. Όταν δεν θέλουμε να φάμε, μη μας πιέζετε. Ξέρουμε πολύ καλά πότε πρέπει και πότε όχι και όταν τα  κουρασμένα μας πόδια δεν μας επιτρέπουν να περπατάμε, μη στενοχωριέστε, φυσικό είναι. Εσείς δώστε μας τα χέρια σας να κρατηθούμε, το ίδιο κάναμε και εμείς όταν κάνατε τα πρώτα σας βήματα.

Το ξέρουμε ότι η ηλικία μας δεν μας επιτρέπει να είμαστε τόσο δραστήριοι, όσο θα θέλαμε, ωστόσο τα καταφέρνουμε να επιβιώνουμε και κάποια μέρα θα καταλάβετε τι εννοούμε. Κάποια μέρα θα καταλάβετε ότι παρά τα λάθη μας, πάντα θέλαμε το καλύτερο για εσάς, τα αγαπημένα μας παιδιά και προσπαθήσαμε, με όλες μας τις δυνάμεις, να ετοιμάσουμε το σωστό δρόμο της ζωής σας. Δεν πρέπει να αισθάνεστε στενοχωρημένοι ή λυπημένοι επειδή είσαστε αναγκασμένοι να μας βλέπετε δίπλα σας.

Ήρθε η ημέρα να μας δώσετε τα χέρια σας και να μας βοηθήσετε να τελειώσουμε το δρόμο μας, με υπομονή, αγάπη, ειρήνη και με την απέραντη αγάπη που έχουμε μέσα μας για εσάς.

Πάντα σας αγαπάμε

• Η μαμά σας                    – Ο μπαμπάς σας
• Η μάνα σας                                                                   – Ο πατέρας σας

• Η μητέρα και η γιαγιά                             και ο παππούς

   για τα παιδιά σας                                 για τα παιδιά σας