Ιστορική επέτειος απελευθέρωσης Καλαμάτας

Εορτάσθηκε πανηγυρικά η  επέτειος απελευθέρωσης της Καλαμάτας από τον Τουρκικό ζυγό την 23η Μαρτίου 1821

γράφει ο Πλοίαρχος Λ.Σ. ε.α. Νικόλαος Γκλεζάκος

     Με εξαιρετική επιτυχία η ΠΑΜΜΕΣΣΗΝΙΑΚΗ ΕΝΩΣΙΣ ΑΘΗΝΩΝ εόρτασε την επέτειο απελευθέρωσης της Καλαμάτας από τον Τουρκικό ζυγό την 23η Μαρτίου 1821.

   Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν με την τέλεση δοξολογίας το πρωί της Πέμπτης 23 Μαρτίου 2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καρύτση Αθηνών.

Μετά το πέρας της δοξολογίας η Νομικός – Λογοτέχνης κυρία Καίτη Καγκαράκη αναφέρθηκε στο χρονικό της επανάστασης την 23η Μαρτίου 1821 στην Καλαμάτα, ενώ στη συνέχεια τιμήθηκαν και εξέχουσες προσωπικότητες από τη Μεσσηνία.

Ακολούθησαν καταθέσεις στεφάνου στο άγαλμα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη καθώς και στο μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη με την συνοδεία της φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων.

Η εκδήλωση έκλεισε με παράθεση δεξίωσης στο σύγχρονο πολυχώρο της Αίγλης Ζαππείου, όπου ο Πρόεδρος της Παμμεσσηνιακής Ενώσεως Αθηνών Υποναύαρχος Λ.Σ. ε.α. Αλέξανδρος Δασκαρόλης, καλωσόρισε όλους τους παρευρισκομένους και τους ευχαρίστησε για την παρουσία τους.

Στην εκδήλωση, που παρακολούθησε πλήθος κόσμου,  παρέστησαν εκπρόσωποι της Περιφέρειας Αττικής, καθώς και εξέχουσες προσωπικότητες από τη Μεσσηνία, ενώ τη ΛΕΣΧΗ Λ.Σ. εκπροσώπησαν ο Πρόεδρος Αντιναύαρχος Λ.Σ. – Επίτιμος Α΄. Υπαρχηγός Λ.Σ. Πελοπίδας Αγγελόπουλος, ο Υποναύαρχος Λ.Σ. ε.α. – Λογοτέχνης Κωνσταντίνος Σταμάτης  και ο Αντιπρόεδρος Πλοίαρχος Λ.Σ. ε.α. Νικόλαος Γκλεζάκος.

Ακολουθεί η ομιλία από την κυρία Καίτη Καγκαράκη Νομικό – Λογοτέχνη

«ΧΡΟΝΙΚΟ

της Επανάστασης την 23^η Μαρτίου 1821, στην Καλαμάτα

Στης Μάνης μας τ’ απάτητα βουνά

η δόξα βασιλεύει

και στον Ταΰγετο ψηλά

τον θρόνο έχει η Ελευθεριά.

 

Μανιάτες και Μανιάτισσες

για μία ένδοξη Πατρίδα,

το αίμα μας θα χύσουμε

ως τη στερνή ρανίδα! …

 

      Έτσι, ίσως, τραγούδαγαν τότε στην Πατρίδα μας, έτσι τραγουδούσαμε κι’ εμείς στον εορτασμό της σημερινής ημέρας, όταν ήμουν μαθήτρια.

Και αυτά φέρνουμε, για άλλη μία φορά, στο νου μας τώρα όλοι μας, που κλείνοντας το γόνυ και τα μάτια σ’ αυτόν τον ιερό χώρο, αγναντεύουμε τις παραλίες, τις πλαγιές, τους Πύργους των Καπετανάτων της Δυτικής δηλ. της Μεσσηνιακής Μάνης. Κι’ αν θέλουμε να ενεργοποιήσουμε περισσότερο τη νοσταλγική φαντασία μας, κρυφακούμε μαζί με τ’ αγριοπούλια τις προετοιμασίες για τον ξεσηκωμό, τις μυστικές συνεννοήσεις, τα προσχέδια, τις διάφορες προτάσεις…

Όλα ήταν έτοιμα, λοιπόν! Όταν περίπου από το 1819 στο σπίτι του Πέτρου Μαυρομιχάλη στης Κιτριές, υπέγραψαν οι Καπεταναίοι συμφωνία για κοινή συνεννόηση και προετοιμασία, κάνοντας έτσι τις πρώτες αποφασιστικές κινήσεις, όλοι κατάλαβαν πως βάδιζαν πλέον προς την τελική ευθεία. Όπλα, πολεμοφόδια, ανταλλαγές απόψεων, κατάστρωση επιτελικών σχεδίων, ήταν εις γνώσην των κατάλληλων και αρμοδίων, που περίμεναν το τελικό σύνθημα.

Μέσα στην υπερήφανη Μάνη, που ποτέ δεν ανέχτηκε πόδι εχθρού ως κατακτητή, ανέμιζε απ’ άκρη εις άκρη, ελεύθερη η σημαία της. «Νίκη ή Θάνατος» ανέγραφε με περίτρανα γράμματα, γιατί η Μάνη δεν είχε ποτέ υποδουλωθεί, είχε εσωτερική αυτονομία και ήθελαν μόνο να νικήσουν τους Τούρκους για να τους διώξουν από την Ελλάδα. Όλοι τους οπλοφορούσαν και  κατά καιρούς οι πολεμικές επιχειρήσεις διεξήγοντο απροκάλυπτα, όταν το έκριναν σκόπιμο, κατόπιν συνεννοήσεως μεταξύ τους, οι Καπεταναίοι.

Όπως προείπαμε, από το 1819 στις Κιτριές, η αύρα του πόθου για την ελευθερία της Ελλάδος, είχε αρχίσει να φυσάει επίμονα. Σιγά – σιγά οι διασυνδέσεις με την Οδυσσό, το Ιάσιο, την Τσίμοβα (Αρεόπολη), την Τρίπολη, τις πόλεις της Αχαΐας, έγιναν πιο ουσιώδεις.

Στη Μάνη, ο τοποτηρητής Αρναούτογλου καθησυχασμένος με διάφορες δικαιολογίες από τον μπέη της Πέτρο Μαυρομιχάλη, δεν υποψιαζόταν ότι πλησιάζουν τα σοβαρότερα, αν και ήξερε καλά Ελληνικά.

Στην πραγματικότητα ο Πετρόμπεης ήθελε να περιμένουν λίγο ακόμα για καλλίτερη προετοιμασία, ώστε να εξασφαλισθούν οι προϋποθέσεις για να φθάσει το κίνημα σε αίσιο αποτέλεσμα, αφού εκεί υπήρχε η κατάλληλη διαμόρφωση  του εδάφους και περισσότερη δύναμη σε άνδρες και όπλα, λόγω του ιδιότυπου καθεστώτος της ελευθερίας της.

Για κάποιον λόγο, ο μυημένος Μαυρομιχάλης, είχε την εντύπωση ότι αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας ήταν ο Καποδίστριας και γι’ αυτό έστειλε, με επιστολή του, τον έμπιστο σύμβουλό του Κυριάκο Καμαρηνό, να τον συναντήσει. Όταν όμως, ο Καποδίστριας τον διαβεβαίωσε ότι δεν είχε καμμία σχέση και ότι αρχηγός ήταν ο Αλεξ. Υψηλάντης, έφυγε εκ μέρους του Υψηλάντη ο εκπρόσωπός του Παρραιβός και πήγε στη Μάνη να ανακοινώσει εκ μέρους του αρχηγού παραγγελίες, για σύντομη έναρξη των προετοιμασιών της Επανάστασης, στη Μάνη!

Με τελική προεργασία στις 17 έως 19 Μαρτίου, κυρίως από τους Μανιάτες Γρηγοράκηδες και με μπροστάρη την άσπρη σημαία με το Γαλάζιο σταυρό, αποφασίστηκε να γίνει, με ορμητήριο τις Κιτριές, έφοδος στις 23, στην Καλαμάτα.

Πράγματι, στις 22 Μαρτίου 1821 το απόγευμα, 2000 επίλεκτοι ένοπλοι της στρατιάς της Δυτικής Σπάρτης, όπως ονομάζονταν, πολιόρκησαν την Καλαμάτα, ενώ ταυτόχρονα ο Κεφάλας και ο Νικηταράς, απέκοψαν το δρόμο προς την Τρίπολη, αλλά και προς άλλες γειτονικές πόλεις, για να μην έλθει βοήθεια στον Αρναούτογλου, ούτε οι έγκλειστοι Τούρκοι να μπορέσουν να διαφύγουν.

Βλέποντας το αδύνατο, ο Βοεβόδας Αγάς Αρναούτογλου, παρέδωσε χωρίς αντίσταση την πόλη και τον οπλισμό της με πρωτόκολλο στις 23 Μαρτίου, στον Αρχηγό των Ελληνικών Δυνάμεων Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας στους Αγίους Αποστόλους της Καλαμάτας, 24 κληρικοί ευλόγησαν τα όπλα και τη σημαία μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα και κωδωνοκρουσίες, επισφραγίζοντας την έναρξη του αγώνα, παρουσία του Κολοκοτρώνη, Μαυρομιχάλη, Νικηταρά, Παπαφλέσσα, Αναγνωσταρά και άλλων οπλαρχηγών. Στη συνέχεια ιδρύθηκε η Μεσσηνιακή Γερουσία με γενικό Αρχηγό, τιμητικά, τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Στις 28 Μαρτίου 1821 εξεδόθη εκεί, η επίσημη διακήρυξη για την Ελληνική Επανάσταση και εστάλη στις Ευρωπαϊκές δυνάμεις, ζητώντας την πάσης φύσεως βοήθειά τους. Το πρωτότυπό της υπάρχει ακόμα στα αρχεία του υπουργείου Εξωτερικών της Αγγλίας, το δε περιεχόμενό της δείχνει ξεκάθαρα τι μπορούν να επιτύχουν οι Έλληνες με οδηγό την ομόνοια, την αποφασιστικότητα, την πίστη στα ιδανικά τους. Γίνονται για άλλη μια φορά ήρωες, προβάλλοντες απροκάλυπτα, όσο κανείς άλλος Λαός τη γενναιότητά τους. Πολίτες και κλήρος, σ’ έναν αγώνα υπέρ βωμών και εστιών! …

Αυτή η διακήρυξη που εξέφραζε πλήρως το πνεύμα της αυτοθυσίας και την αγάπη για την Ελευθερία, αποτελεί για την εποχή της θαυμαστό μνημείο του γραπτού λόγου, η δε πατρότητά της αποδίδεται μάλλον στο περιβάλλον του Αλέξ. Υψηλάντη.

Έτσι έγιναν οι πρώτες επίσημες σηματοδοτήσεις για την έναρξη της Εθνεγερσίας κατά του κατακτητή. Η υπερηφάνεια και η ιστορία των Ελλήνων, δεν άντεχε άλλο το βάρος των 400 χρόνων. Ο αγώνας εξαπλώθηκε ξεπερνώντας τις δυσκολίες με θαυμαστή και ξεχωριστή επιτυχία, σε όλα τα σημεία της πολύπαθης χώρας μας. Έγινε παράδειγμα μίμησης και άλλων καταπιεσμένων, δημιουργώντας πολλούς φιλέλληνες που βοήθησαν τον αγώνα παντοιοτρόπως.

Και μπορεί τελικά, με το διάταγμα του 1838 από τον Όθωνα, να επικράτησε ως Πανελλήνιος εορτασμός της Εθνεγερσίας, η συμβατική ημερομηνία 25^η Μαρτίου, κυρίως λόγω του Ευαγγελισμού, η ιστορική αλήθεια όμως, κάθε τέτοια ημέρα, θα μας θυμίζει την πραγματικότητα! …

Γι’ αυτό σήμερα στην πατρίδα μας την Καλαμάτα, κάτω από το Κάστρο της και ακριβώς εκεί που έγινε η πρώτη ένδοξη ορκωμοσία, οι συμπατριώτες μας, τιμώντας με ευγνωμοσύνη τη μνήμη των ηρωϊκών προγόνων μας, για άλλη μία φορά θα αναπαραστήσουν το σπουδαίο για όλους μας εκείνο γεγονός, αφού με διάταγμα της 17^ης Απριλίου 1947 καθιερώθηκε να εορτάζεται επισήμως, ως τοπική εορτή.

Εμείς εδώ από μακριά τιμούμε τους ήρωές μας με τον τρόπο μας, τους στέλνουμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και βροντοφωνάζουμε:

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ !!! …

Καίτη Καγκαράκη

Νομικός-Λογοτέχνης

Αθήνα 23 Μαρτίου 2017»